Беда

Водена е улицата

водена од солзи,

голи нозе газат

во вирчиња плискаат

влагата ги гази,

како ноќна пеперутка

со студени нозе ги лази.

Голите нозе црни се,

нечисти,

мали, невини, детски,

осатвени во сиромашниот свет

боси да газат

гладни да си легнуваат.

Кантите им се маркет,

стреите – кров,

скалите – кревет.

Како што гледам

нема милост,

никој не подава рака

а камо ли пара.

Со бушави косичиња

и тажни лица

исполнети со флеки,

оваа беда животот им го цица.

Подаваат рака

за ситна пара

да купат корка леб,

но никој да даде не сака.

Ладно ги одминуваат,

иронично ги исмејуваат,

тоа сме луѓе ние оние

што светот го уништуваат!