Невреме за вистината

Леле гледај

што е бучно таму,

па и мракот боде

ги пече очите.

Стисни очи

како пуцки-кесиња

види подобро

силуета.

Низ таа темна маглина

што како мртва болест натежнала

густа и тешка за дишење,

ете таму на крајот се гледа

бело знаме развиорено.

Не чекај!

Не е тоа знаме!

Бело едро меша,

чинам стомачен танц

бурата е музичарот

грмотевиците барабани, тарабуки.

Го мрда мевот, уште да е накинџурен

ѕвечки,

парички,

тропалки.

Страшна рака и замава шамар

мевот го опекува, ќе се црвеноса

водата го поклопува

белото едро.

А јас тука така,

едрото сакам да го крстам вистина,

за песната да ми одговара со насловот:

Невреме за вистината!