Непознат лик

Замисленоста е дел

од мојот репертоар,

мисли ме напаѓаат

како мравките зрната

ме совладуваат.

Нема усна зборува

со брзината на светлината.

Во бездимензионалниот простор

силуета се доближува

ликот и е замаглен

како планина во далечината.

Мислите и се скриени

длабоко во сржта

длабоко во крвта.

Безличното лице

немо зборува

слепо гледа

глуво слуша

нема име

само останува.

Минува крај мене

не ме приметува.

Проѕирно е

како крилата на осата

се гледа само осилото

во црното срце.

Тивко продолжува

не се обсврнува

не се сеќава.

Само поминува

како магла низ личноста

како студот низ телото

како злото крај белото.