Многу сонувам
да сме голи заедно
со телата припиени
како сардини во конзерва.
Со ќебе прекриени
да се топлиме
и топиме
како снег на пролет,
да бидам како земјата
за да те впивам жедно
како растопениот снег.
Ти да бидеш дигнатото кокиче
јас немирната девојка
којашто првпат го промирисува
новиот цвет.
Да се раѓаат топли бакнежи,
страсно во ноќта,
во длабоката темнина
да сјајнеме заедно
како едно тело
осветлени од месечината.
Чудно нешто си ти:
сладок, а сепак зачинет;
мил, а сепак див,
со вкус на путер од кикиритки
со мирис на лаванда,
со здив на змеј,
со поглед на лав.
Но утрото штом ќе самне
писмо до себе да најдам,
не проштално,
туку порака
дека ме сакаш
и дека појадокот
ме чека во кујната.
No comments:
Post a Comment