Ужас

Линии црни

минуваат крај мене,

времето минува,

безвремено останува,

бездимензионално станува.

Магла се шири

подмолен ужас се влечка по земјата.

Бара милост!

Се закачува

на оние слабите

на самите.

Со ококорени очи ги гледа

со поглед ги сече.

За нозе им се влече

своите нозе ги остава

со рацете се зграпчува

со ноктите се вклештува

језиво гребе.

Бара милост!

Друг се придружува

на осамениот лик,

ужасот се откажува,

си ги бара нозете

се закачува за друг

за друг слаб

осамен.

Со ококорени очи го гледа

со поглед го сече

за нозе му се влече

своите нозе пак ги остава

со раце се зграпчува

со ноктите се вклештува

језиво гребе.

Бара милост!

Вечноста е на негова страна.

Тој бесмртен ужас

за секој се закачува,

има време,

се храни,

не умира,

само се закачува.